Revolucionando a conciencia

Esta é a segunda crónica que nos manda Iván Prado dende o Festiclown de Caracas.

Traballar con Leo Bassi é unha das experiencias máis intensas da miña vida artística; o caudal de ideas e o estourido de creatividade é interminable.
Chegamos á antiga praza de touros de Caracas, hoxe rebautizada como Plaza Nuevo Circo, unha ficha máis do taboleiro politico entre a revolución bolivariana e as forzas opositoras. A día de hoxe a batalla está entre os conservadores que queren que os touros regresen mentres que as forzas vivas do país esixen que sexa a sede da futura imprescindible escola nacional de circo. Noutra orde de cousas, as condicións escénicas para o “chou” de Leo non son as máis idóneas, así que “Maquinaria Leo” comeza a despregar un mundo de posibilidades que van desde entrar cun coche das favelas no coso taurino, lumes de artificio, béisbol con explosivos e un sin fin de posibilidades que sería cansado escribir nesta segunda crónica.
Enseguida convertimos a dificultade de facer un espectáculo intimista, dentro da gala de inauguración do festival internacional de circo, nunha praza onde o público está realmente lonxe do escenario. Ademais, este escenario vólvese nun laboratorio de ideas artísticas. Iniciamos os debates sen saber moi ben cal era o programa da gala pero, aínda así, Leo atopou como engarzar a súa nuclear presenza artística dentro dun programa que inclúe aéreos pallasos musicais, máscaras chinas e accións de lume.
Un banqueiro derrotado pola crise económica preséntase ante o público dando un discurso en contra do circo para acabar entregado a unha bacanal de accións circenses baixo unha música catártica e efectos lumínicos. Esta é a idea sobre a que estamos traballando horas antes de que comece a gala, sabedores de que como van os ritmos e o perigo da chuvia e é posible que teñamos que improvisar outras accións a ultima hora. Con Leo isto non é un gran problema. A súa capacidade para adaptarse a calquera situación é xa histórica.
Paralelamente ao traballo preparatorio do noso labor dentro do festival, asistimos ao foro de circo venezolano que está en marcha e onde Leo vai facer unha breve intervención para achegar a súa visión e mantermos contactos con xente de compañías e escolas de circo de Perú, Chile, Venezuela, e incluso Cuba. Con estes últimos imos intentar participar do seu traballo polas misións culturais socialistas. Quinientos artistas cubanos que levan circo, ópera, danza e teatro polas comunidades e rexións venezolanas dentro dun intercambio solidario entre os dous países, Venezuela achega barriles de petróleo e Cuba artistas de circo e pallasos, entre outros.
Nos próximos días agardamos atopármonos con xente do teatro social, e o movemento neo rural de Venezuela para ampliar a noso coñecemento da revolución en marcha, e posiblemente consigamos asistir a unha experiencia de circo social nunha das barriadas de Caracas onde un brasileiro co que contactamos está traballando para darlle unha opción, a través das artes circenses, á rapazada que pasa o día nas rúas.
Viñemos actuar dentro do festival, pero sobre todo a contactar cun proceso social que está a remover os alicerces de todo o continente americano, un lugar no mundo onde os soños de Bolívar se mezclan co petróleo, a figura de Chaves e a poesía revolucionaria latinoamericana e, no medio deste terremoto político, o circo vennos sementar a idea dun mundo utópico onde ata as leis da gravidade son cuestionadas.
Como reza o lema do Ministerio de Cultura venezuelano, revolucionando a conciencia.