Pousa Antelo

Andaba eu na preguiza do verán disposto a escribir aquí que me tomaría unha semaniña de lecer, cando me chegou a triste nova de que faleceu Avelino Pousa Antelo, e non podo máis ca deixar constancia do respecto e admiración que me inspira tan egrexio personaxe da Galicia contemporánea.

Teño sostido con el longas parrafadas, non exentas de controversia ás veces, pero este home sempre me deixou o sabor dulce da confraternidade, a tolerancia e o agarimo. Vaia para el o deus o teña na súa gloria dun agnóstico que reza poucas veces, pero que cando reza se emociona.

E ata cando volva setembro, que ben sei que nin vai ser marabilloso nin Rajoy nos vai sacar da crise.