Carlos, o do Dado-Dadá, deixou orfos os seus clientes e amigos. Enterrárno onte. A mellor homenaxe que eu lle podo facer é recomendar a lectura do artigo que hoxe publica
José Luis Alvite en
La Opinión e
Faro de Vigo, titulado
Luto con jazz y naipes. Pódese ler pulsando
aquí.
2 comentarios:
Xa sei que se di sempre, Perfecto, pero non por iso deixa de ser certo:
Ninguén morre para sempre mentres alguén lembra as súas palabras.
A vosa dor, amigos, é a miña.
Almiral Mouchez
Moi fermoso o texto de Alvite.
Pois mira que non tomei eu moitos capuccinos aló no Dado!
O meu pésame a familiares e amigos.
Publicar un comentario