O crime de León

Moito é de temer que o crime de León acabe servindo para botarlle gasolina á fogueira do antipoliticismo que se vén desenvolvendo non só en España senón en toda Europa. Sucede, ademais, en plena campaña electoral polas Europeas e aínda non se sabe se pode ter algunha influenza no comportamento ante as urnas o 25 de maio.

Dende logo, se un repasa o que está acontecendo nos foros electrónicos dos xornais e da Internet en xeral, pode rematar póndoselle a pel de galiña ante algúns comentarios que proliferan. Está claro que é tanto o que se tén abusado dos malos usos da política, da economía e sobre todo das finanzas que poden resultar pouco sorprendentes algunhas reaccións desaforadas que se manifestan ultimamente dende diversos sectores da cidadanía, pero cumpriría que non se perdan de vista as elementais regras de convivencia e de compromiso coa xustiza e a solidariedade que debe caracterizar a toda sociedade democrática.

O crime de León terá que ser estudiado algunha vez polas súas particularísimas peculiaridades. Realmente parece, a priori, un auténtico crime de familia política no que non faltan nin algunhas caracterísicas da pior Sicilia mafiosa, pero tamén representa, se cadra, a explosión dunha España negra e violenta que pode estar aparecendo como unha das consecuencias máis graves da crise. Nótanse síntomas desta perigosa infección social ata nas estradas do país, nas que cada vez é máis frecuente atoparse con energúmenos que están dispostos a romperlle a crisma a calquera condutor que lles chame a atención porque poñan en perigo as vidas dos demais ou na intemperancia que moitas veces é doado atopar nas vías urbanas e ata nas caenllas.

Os abusos do poder, a extensión da desigualdade, o galopante empioramento das condicións de vida da imensa maioría da cidadanía probabelmente están desenvolvendo unha sociedade cabreada, frustrada e desesperada que está empezando a decatarse de que cada vez lle queda menos que perder, e está disposta a tomar a xustiza pola súa propia man. Oxalá que non vaia a máis, e que cheguemos a tempo de saber recuperar os verdadeiros valores da vida que se perderon e o exercizo libre dos dereitos e deberes dunha democarcia xusta.