Vidas paralelas

Sosteño eu, en non Preira, que o mundo non vai tan mal como parece cando se honra con tanto vigor un emblema tan importante coma é o que personificou Steve Jobs. Dende todos os recantos do mundo seguen xurdindo reaccións de admiración e de respecto cara  á figura dun home que significou o mellor da revolución tecnolóxica, e iso é cando menos esperanzador.

Por certo, queixabame eu hai poucos posts de que o pai de Apple non fose galego, e decátome ben de que nós tamén temos o noso propio Jobs. Non é ninguén máis ca Isaac Díaz Pardo. Seríao tamén Luis Seoane, se estivese vivo, pero na súa ausencia temos que celebrar que o noso Steve Jobs vivo sexa o creador –usurpado– de Sargadelos. Non son, dende logo, vidas paralelas, pero hai moito que ver entre o fillo dun dos asasinados polo franquismo e o fillo dun sirio-americano que seguramente nunca se arrepentiu abondo de abandonar a quen se convertiría nun dos personaxes máis importantes da nosa época.

Ámbolos dous protagonizaron sendas vidas de “amor e perda”. O americano descubriu nun garaxe dos seus pais adoptivos o que amaba nesta vida cando só tiña vinte anos. O galego fixo ese mesmo descubrimento no estudio do seu pai natural. Un deixounos Apple e todo o seu magnífico mundo de tecnoloxía acorde coa estética e a racionalidade. O outro Sargadelos, que, salvando as distancias, ten moito que ver co legado de Steve Jobs.

Quizais, lamentablemente, os galegos aínda non nos decatamos de todo canto significa esta semellanza. Isaac e Steve tiveron o valor de seguiren os seus corazóns e as súas intuicións. Eis, o seus grandes méritos. Todo o demais, como repetería o americano, é secundario.