Beiras e Iolanda Díaz

O mundo evoluciona (non sempre cara a diante) unha barbaridade. No hai máis ca ver a Xosé Manuel Beiras estreitando as mans dos comunistas ferroláns como se fosen compañeiros de viaxe de toda a vida.

Quen ía dicilo hai dez e máis anos, cando o Señorito da Reboraina a penas se deixaba ver con alguén que cheirase a Alonso Montero ou a Santiago Álvarez. Se cadra foi o “comunismo” de Paco Rodríguez o que o botou nos brazos de Iolanda Díaz, que non son colo de mal acougo, vivan Deus e San Carlos Marx con permiso de Lenin e de Leon Trotsky (a Stalin que o adoren outros).

Aínda que é con algo de retraso, está moi ben que o príncipe do galeguismo recoñeza que é un “crime” a instalación de Reganosa no medio e medio da ría de Ferrol e se sume aos que piden o seu traslado. Non hai mal que por ben non veña, e as crises sempre teñen algo do que se poden tirar consecuencias beneficiosas. Por exemplo, que Esquerda Unida e Anova poden facer fronte común para as próximas eleccións autonómicas. Non acabo eu de ver moi claro como se van entender a soberbia de Beiras e a candidez política de Iolanda Díaz, ou o egocentrismo carrillista de Rafael Pillado, pero sería bo que fosen capaces de artellar entre todos unha alternativa de esquerda coa que os galegos podamos agudizarlle a contradiccións ao capitalismo salvaxe que nos caeu enriba das costas coa chegada ao poder dos discípulos da escola de Chicago Mariano Rajoy e Alberto Núñez Feijóo.

Non digo quen en Galicia haxa que facer coma Juan Manuel Sánchez Gordillo en Andalucía (e se cadra tamén), pero aquí ou se empeza a ensinar os dentes ou rematamos nun popurrí da Italia de Berlusconi e a Francia de Sarkozy. Por iso a min me parece ben que Beiras se apee do seu nacionalismo excluínte e os de Esquerda Unida se decaten de que forman parte dun universo político que defendeu sempre a autodeterminación, mesmo con Stalin. A esa necesaria fusión habería que engadirlle tamén, sen maís tardar, unha convinte renovación nas caras das dirixenzas políticas. Non pode ser que nisto sexamos case coma Cuba ou Corea do Norte. Hai cousas nas que a dereita está máis actualizada ca esquerda.