O iPhone 5 fabrícase con sangue, suor e bágoas

O máis grande que lle pasou ao iPhone dende o IPhone. En frases publicitarias non anda mal a multinacional norteamericana Apple, que acaba de presentar a quinta xeneración do seu famosísimo smarphone, o iPhone 5. Do que non falan nunca os directivos da empresa fundada por Steve Jobs é das condicións de traballo nas que son poducidos os seus obxectos de desexo, nunha enorme empresa taiwanesa que ten más de 1,2 millóns de traballadores e un volume de negocios de case 60.000 millóns de dólares.

A Hon Hai Industry Co., Ltd. ou Foxconn International Holdings, máis coñecida como Foxconn a secas, é a máis grande multinacional de componentes electrónicos. Este gran coloso ensambla todos os produtos da marca Apple, dende o IPad ata o IPhone, en 13 fábricas que ten en China e noutras distribuídas pola India, Malasia, Hungría, Eslovaquia, República Checa Brasil e México. Entre os seus principais clientes atópanse Apple, Acer, Amazon, Cisco, Nokia, HP e Dell. Foxconn ensambla arredor do 40 por cento de todos os produtos electrónicos que se consumen no mundo.

Aparentemente podía parecer unha sementeira de progreso, a fábrica dos soños e das marabillas, pero a Foxconn é, sobre todo, un enorme modelo de explotación laboral á chinesa, no que os seus traballadores vense constantemente exprotados ata o suicidio por sobrecargas de dazaseis horas de traballo diarias e por soldos que van de 90 a 240 euros ao mes. Os traballadores son obrigados a facer entre 80 e 100 horas extaordinarias ao mes, que lles son pagadas a pouco máis de un euro por hora, e quen non obedece aos capataces é forzado a limpar os baños, escribir cartas de “confesión e arrepentimento”, traballar de pé, mover 3.000 caixas por día, barrer os patios e axoenllarse diante do director.

As intimidacións aplicadas aos que non manteñen o ritmo de 16 horas de traballo diarias chegan ata impedirlles volveren ás súas casas, unha vez cada ano, para ver os seus propios seres queridos, porque moitos destes traballadores viven nos dormitorios estabrecidos pola propia empresa en condicións lamentábeis. En cada dormitorio, 30 literas e as condicións hixiénicas acostuman ser de inmundicia.

Terry Gou, presidente executivo de Foxconn

Escudándose na protección dos segredos industriais e nas patentes dos seus clientes, a Foxconn imponlles aos traballadores durísimas condicións. Ninguén pode ter teléfono, cámara fotográfica, lectores mp3, pendentes nas orellas... Nada metálico. Se sona a alarma, o afectado é despedido inmediatamente. Xa sucedeu algunha vez por portar un cable de recarga USB.

Foxconn é o símbolo da deslocalización occidental e do novo “made in China hit tech”, onde os abusos, a violencia, os castigos e as humillacións “xeneran os novos e ignorados escravos do século”, segundo concluíron Sacom e Fair Labor Asociation, organizacións que se ocuparon de investigar o estado dos dereitos laborais nas fábricas desta multinacional.

Tim Cook, presidente de Apple, vistando a planta de Foxconn en Zhengzhou (China).

No ano 2010, 14 obreiros de Foxconn suicidáronse a causa das inhumanas condicións do seu traballo. Unha explosión causou dous mortos e 16 feridos na fábrica de Chenhdu, capital da provincia de Sichuan, no sudoeste de China, na que xa houbo varios enfrentamentos graves entre os traballadores e os servizos de seguridade.

Recentemente, un xornalista do Shanghai Evening Post logrou camuflarse como operario na fábrica de Foxconn de Tai Yuan, na provincia chinesa de Shanxi, e publicou a súa escandalosa experiencia. Durante o tempo que estivo dentro, puido ver de todo: dez días de pesadelo entre noites sen durmir, intimidacións, cascudas e fazañas inhumanas.

Por exemplo, “todo o cuarto cheira a lixo: unha mestura de olor a inmundicia, suor, suciedade. Fóra de cada habitación, apílanse residuos non botados”. Cando o xornalista infiltrado abriu o seu armario, viu como se escapulían as cascudas das sábanas distribuídas a cada novo empregado, que estaban sucias e cheas de cinza.

Ademais, na Foxconn é habitual valerse de estudiantes dos institutos técnicos para faceren unha forma de “traballo forzado” que se disfraza de stages, períodos de prácticas e aprendizaxe.

Remato esta información recoñecendo que son “macquero” de toda a vida, e admiro as grandes partes positivas que tivo Steve Jobs e que aínda ten a empresa fundada por el, pero isto non me impide ser cada vez máis crítico coa política laboral e financeira de Apple, hoxe un xigante da deslocalización e da explotación laboral encuberta como tantos outros casos que hai polo mundo adiante. Será iste o mundo que nos queren impoñer en Europa coa crise económica?