Tamén foi fallado o Premio ao Colaborador Necesario da Cultura, que lle foi entregado ao veterano e incansábel dinamizador cultural da Terra Chá, o cura Alfonso Blanco Torrado, fundador da Asociación Cultural Xermolo de Guitiriz, cofundador da Fundación Manuel María e animador do Festival de Pardiñas, entre outras cousas.
Estes premios foron postos a andar e son sustentados polo xornalista e escritor Tucho Calvo, director literario de Biblos Clube de Lectores, e por Xavier Goyanes, presidente da Asociación Pazos de Galicia. Concretamente o Biblos foi instituído para a escritores de menos de 25 anos que presenten un proxecto de novela que estean dispostos a escribir contando coa titoría dun autor galego consagrado, que no caso deste ano era María Xosé Queizán. O escultor Luis Loureira tamén fai cada ano unha pequena peza que lles é entregada aos pemiados.
A escultura coa que se galardoa o Premio Colaborador Necesario da Cultura denomínase Raias de Silencio, e a que reciben os xoves escritores A Peneira dos Soños. Ámbalas dúas distincións xa representan unha das máis singulares e significativas iniciativas culturais da Galicia actual. Tucho Calvo e Xavier Goyanes poden estar orgullosos.
1 comentario:
Asuntos tristes que non veñen ao caso e que nada teñen a ver con Biblos leváronme duas semanas á nosa terra. Foi abrir o aparello SEN O CUAL XA NON PODEMOS VIVER, ou iso é o que din, entrar nos xornais de por acá e de por acolá e dar co manifesto ou manidesafecto de Santiago Rey Insumiso Político. Manda truco na Habana, don Perfeuto, Santiago O´Rey dos Insumisos. Se non o vexo, non o creo. Se non o leo, non o creo. Si mo contan, digo que non é verdade. Se me mandan meter a mao na ferida do presidente e editor de La Voz de Galicia, digo que a meta outro, que a min con esas non me veñan. Santiago y abre España, O´Rey das feridas, O Patriarca da Insumisión Política. O nunca visto e lido. A Fin dos Tempos. O Apocalipse Xornalístico. E iso que só lin algunhas frases, poucas, que a min iso de La Voz hai tempo que non me leva os ventos leitores. E que conste que antes que as poucas frases do Rey da crítica coas "aberracións" do governo marianista, lin o do Casal sobre Faulkner, que iso si que son palabras maiores, as de Faulkner, quero dicer, un dos meus autores de cabeceira e pode que un dos mais grandes que existiran e escreberan nunca. Eu se me din que escolla tres escritores para sobreviver ao cataclismo que se aveciña e que pregoa e anuncia con tambores de insumisión o ínclito de La Voz, un deles é Faulkner. Mais difícil teríao en escoller tres das suas obras cimeiras. Ainda que nunha delas non tería dúvidas: ABSALÓN, ABSALÓN. Outra pode que fose LUZ DE AGOSTO. A terceira déixoa para don Santiago, o dinamitador de marianos. "Mejor les sería revocar urgentemente estas aberraciones." "O si no pueden o no quieren, irse ya a descansar a casa." Carallo para O´Rey dos Elefantes Mortos. Deixémolo estar. Don Perfeuto, eu antes, cuando don Santiago alentaba ás masas para a consagración de don Mariano El de lasd "Aberraciones", firmaba os meus escritos como DETECTIVE CREPUSCULAR. Agora confórmome con CALIXTINO E MELIBEA. Cuando me convenza O´Rey, ao mellor firmo como INSUMISO POLÍTICO. Todo se andará.
Publicar un comentario