Amodiño co Códice

Antes de que pase a resaca pola celebración da reaparición do Códice Calixtino, quizais cumpra algo que os profesionais competentes para tratar o caso policial e xudicialmente respiren fondo e non se deixen levar polas enormes implicacións mediáticas do caso. A min chocoume especialmente que, moi poucas horas despois de realizarse a importantísima descuberta, o Calixtino fose levado en procesión laica ata a Catedral para que o arcebispo Xulián Barrio e o deán Xosé María Díaz identificasen a peza intervida. Normalmente a Policía e os xuíces acostuman facer que os testemuños acudan ás comisarías e aos xulgados para efectuar estes procedementos, pero esta vez o propio xuíz instrutor do caso, o xefe superior de Policía de Galicia e o xefe da Brigada de Investigación do Patrimonio Histórico non dubidaron en seren eles mesmos os que se desprazaron á catedral de Santiago. Sen seren persoas aforadas, os dirixentes da Igrexa Católica aínda siguen impondo moito respecto.

Por certo, toda esta ceremonia realizouse diante das cámaras de televisión e dos fotógrafos de prensa con abondantes tocamentos a algo que, de momento, debería seguir sendo unha peza fundamental da investigación. É de desexar que os que saben disto e teñen competencias sobre a materia fosen enteiramente conscientes do que fixeron. En principio insisto en que me choca o procedemento por algo inusual.

Como me sorprendeu a rapidez anunciada para devolver a peza ao seu lugar de orixe, aínda que agora xa leo en La Voz de Galicia que se vai retrasar esa devolución ata que conclúan as análises precisas de todo o material incautado nos domicilios do principal detido, laboura que se pode prolongar ata a próxima semana. Ben está o que ben acaba –de momento a recuperación do Códice–, pero sería unha mágoa que alguén caese en precipitacións ou en frivolidades que podan entorpecer o caso. Non vaia ser que por poñer o ramo na celebración do primeiro aniversario deste asunto, haxa logo que laiar a comisión de heterodoxias técnicas innecesarias.