Xa non hai dúbida de que o presidente do Goberno vai de vitoria en vitoria ata a derrota final. Como ben opina hoxe El País, nun dos seus editoriais, “apoyado en su mayoría absoluta, Mariano Rajoy saca adelante todo lo que quiere, pero este método no basta para generar confianza: los costes del endeudamiento se mantienen disparados, el país continúa peligrosamente cerca de verse excluído del mercado de bonos y se instala el temor a un otoño caliente”.
Precisamente, a temperatura que poda alcanzar o próximo outono pode ser determinante para o futuro inmediato do gobernante máis trapalleiro e mentiroso que chegou á Moncloa, e –moito máis aínda– para o futuro de todos os españois que non se resignen a pasaren do estado de benestar, que hata Franco axudou algo a conquistalo, á condición de novos servos da gleba; iso si, agora coa liberdade de saíren dos seus campos de traballo para seren explotados noutras latitudes, condición da que carecían os servos e os escravos da Idade Media.
Asistín onte á gran mafiestación de Santiago contra os abusos que está perpetrando o Partido Popular dende que está no poder, e gratificoume moitísimo observar que había nela trinta ou corenta policías nacionais de paisano, portando bandeirolas do Sindicato Unificado de Policía (SUP) contra estes abusos. A alguén da miña xeración pódelle resultar chocante coincidir no mesmo campo de protesta con membros das forzas armadas ou policiais, pero este milagre estase producindo –e irá a máis– grazas a Rajoy. E non vale facer chistes preguntando se a estes manifestantes lles vai dar tempo de cambiar de vestimenta cando haxa que disolver as manifestacións. Pola miña parte, eu saúdoos cun ilusionante “Benvidos, irmáns!”.
No hay comentarios:
Publicar un comentario