Ao servizo do imperialismo

Estará o primeiro mundo gobernado por unha panda de incompetentes que nos levaron a crise que estamos a padecer? Será Europa unha trela composta por cónsules do imperialismo para atarnos ben atados ao poder dos USA? O tratamento a que foi sometido o presidente de Bolivia, Evo Morales, cando volvía de Moscú logo de asistir a unha reunión de paises podutores de gas natural, pon os pelos de punta. E, coma sempre, foi o goberno de Mariano Rajoy o que máis sobranceou as súas ínfulas de lacaio dos Estados Unidos.

Baseándose no rumor infundado de que o avión presidencial boliviano podía transportar clandestinamente a Edward Snowden, o ex empregado da NSA que anda destapando as malas artes dos servizos segredos norteamericanos, varios países europeos (España, Portugal, Francia e Italia) mostraron o seu servilismo ao imperialismo negándolle permiso a volar sobre os seus espazos aéreos ou a aterrar nos seus aeroportos. O avión de Evo Morales tivo así que parar no aeroporto de Viena e permanecer nel durante case un día, dando orixe a un dos episodios máis vergonzosos que se deron na diplomacia europea das últimas décadas.

E quen foi o máis adiantado representante desta provocación exercida contra o goberno de Bolivia? Nada menos que o embaixador de España en Austria, Alberto Carnero, que cumprindo ordes do ministro español de Exteriores, José Manuel García-Margallo, se presentou no aeroporto de Viena, a horas intempestivas da madrugada, pedíndolle a Evo Morales que lle deixase subir a bordo do avión para tomar un café dentro. Sen dúbida o diplomata español tamén quería facer el mesmo de espía. O presidente de Bolivia díxolle que non, que el non era un criminal.

A primeira consecuencia xa é que, en varios países de Latinoamérica (Bolivia, Arxentina, Ecuador, Venezuela...) volven a mirar cara a Europa, e particularmente cara a España, como se fose un territorio do que hai que desconfiar. Evo Morales, sen que lle falte a razón, considerou que el e o seu avión presidencial foron secuestrados.

Polo demais, resulta curioso comprobar como un goberno coma o de España, que deixou campar as súas anchas o vós segredos da CIA cando transportaban presos clandestinos tomados en Irak ou en Afganistán, se mostre agora tan puntilloso co avión presidencia dun país que non só debería ser amigo senón tamén considerado como antigo fillo da “Madre Patria”. Debe ser por aquilo de que, como é sabido, o infanticidio sempre foi unha práctica que, máis ca unha excepción, constitúe unha regla. E en política, cando se trata de servir ao amo, máis aínda.