Acabo de chegar a Saint-Pol-de-Léon. A penas me deu tempo aínda de cear algunha ostra e un bo peixiño regados con Muscadet e, de volta no hotel, acabo de comprobar que o foro de Croques medra que dá gloria. Interesantes aportacións, ademais, sobre Cunqueiro e Torrente, por exemplo, feitas polos de Laíño e polos de Lestrove.
A Pepe González quérolle agradecer a súa aportación e as boas ideas que me está dando para viaxar pola Bretaña. Precisamente hoxe estiven en Pleyben, en Saint-Thégonnec, en Guimiliau, en Landivisiau, en Châteaulin e mesmo en Brest. En Guimiliau comprobei por fin unha pucha de mariñeiro como as que tanto usei cando era mozo. En Plougastel-Daulas comín unha magnífica galette de artichant breton à la crême de rochefort e bebín sidra seca que estaba boísima.
Leva razón Almiral cando adiviña que xa se fala pouco bretón por estas terras. A penas escoitei algunha palabra pronunciada neste idioma, pero unha cousa é certa: aquí todo é auténticamente bilingüe, indicadores de dirección e de situación nas estradas, etc. Pasoume, ademais, unha cousa curiosa. En Confort-Meilar tiven que preguntar por unha dirección e o home que me atende quixo saber de onde era. Cando lle dixen que era español e lle engadín que de Saint-Jacques-de-Compostelle, con toda a razón do mundo, botoume en cara o seguinte: "¿Pero como di que é español se voste o que é é galego. Como eu son bretón e non francés". Este amábel informante explicoume que, preto deste lugar, en Douarnenez, ten unha casa o noso músico Carlos Núñez.
Hoxe pola tarde falei na Tarde da Radio Galega. Pensei que ían preguntar algo sobre a miña viaxe a Bretaña, pero só me fixeron falar de cuestións de tráfico. Dixen que na Bretaña conducen moi ben e respectan os límites de velocidade. Outra contertulia, profesora da USC, contestoume que correr a 160 por hora pode non ser perigoso. Limiteime a replicarlle que non quería entrar a debater se se debía irrespectar a lexilasción vixente. Horas despois eu lía en La Voz de Galicia que xa había outro morto nas estradas galegas. Se cadra non ten nada que ver.
8 comentarios:
Hai tempo os de Tráfico tiñan un camión cun dispositivo que simulaba un choque a 50 km/h, poñíanno na saída de Madrid para que os conductores probasen o que se sinte. A esa profesora deberían deixarlle probar o choque a 100, e non a 160 que seguro lle ablanda o cerebro.
A conducción en Bretaña é agradable, moi agradable.
E vostede estame a dar unha envexa descomunal.
Ah, e na Bretaña se dis que es "galicien" todo o mundo te entende :-)
Boa resposta, a que lle deu vostede á veloci-paisana.
O programa das tardes da Radio galega, con Miguel Túñez, parece o axeitado para os que queremos gozar dunha boa sesta. A ver se xente como Perfecto logra espertarnos.
Ben, xa vexo que "a navegación gastronómica" vai ben. Agora xa poder falar un pouco das pedras ¿ou non? Sei que cargas mais de unha cámara e ainda non vin unha foto. Sei que levas o mapa cheo de fosforitos ubicando as pedra que Castelao dibuxou, e ainda non vin unha. Ou é que as ostras non te deixan ver as pedras?. Sei que Douarnenez, o seu fisterra, é un bonito pobo onde, ademáis de tener ocasional residencia Carlos Núñez, moran expertos navegantes e amantes das embarcacións tradicionais: cada dous anos reunense alí, no verán, centos de veleiros con aparexos tradicionais procedentes de tosa Europa. Teñen ó parecer un espectacular Port-musée.
Adaxe
Não deixes de visitar, se puderes, as Ilhas de Ouessant e Molène. Há barcos desde Brest.
Que bhem o passas, cabrão!
Perfeutiño: así que agora andas de colaboracionista nas tardes da Radio Galega?
Mira ti, vaia forma de pagar os teus servizos por destruír a pluralidade da CRTVG nos tempos do bipartito.
Polo menos, hai que recoñecerte que ti non es un deses hipócritas que rachaban as vestiduras coa marcha de Xurxo Souto e agora non teñen problemas en continuar colaborando na radio pública galega e recibir as trinta moedas de Xudas.
Ónte non entrei na rede e hoxe non sei onde andará. Pero se segue polo norte do país e vai a Tréguier (Landreger), igual lle interesa a casa de Ernest Renan (preto da catedral, nunha rúa que baixa); supoño que se mantén como museo. E aló no extremo leste, Dol-de-Bretagne é unha viliña pequena cunha catedral sorprendentemente grande.
Por outra banda: Dol é un bo punto de partida para o Mont-Saint-Michel; por obra de non sei que correntes do río Couesnon, este cadra non en Bretaña, senón en Normandía:
Le Couesnon a fait folie,
ci est le Mont en Normandie,
pero a transgresión queda amplisimamente xustificada, dunha banda, pola abadía; doutra, pola omelette, aínda que isto ao mellor é gusto particular. En todo caso: bo proveito!
O anónimo que te chama colaboracionista non debe de leer o teu blog, Perfeuto, nin escoitar as cousas que tes dito do novo goberno.
Publicar un comentario