Tontos úteis ou discípulos de Friedman?

Eu son dos que pensamos que a nosa vida non vai cambiar nada porque se casen ou sigan vivindo arrexuntados Xosé Luís Méndez e Xulio Fernández Gayoso, é dicir, Caixagalicia e Caixanova. Tanto me dá que me dá igual, escriba o que escriba Antón Reixa, empresario audiovisual forzado polas circunstancias. Digan o que digan os mártires fundadores de Galicia, que agora tamén andan no PP e que parecen, entre todos, os sete santos fundadores de Irlanda, esta terra vai seguir sendo esta terra con fusión ou sen ela e mesmo con fisión ou sen fisión.
Porén, non entendo cara onde están a circular os actuais apóstolos do PSdeG-PSOE. Que Ricardo Varela saia agora falando de “tontos úteis” ou que Leiceaga, ese santo fundador de Irlanda, algo así como un Saint-Corentin de Compostela, nos veña falando ultimamente do perigo da intervención do “estado” galego, ou sexa a Xunta, no único no que aínda quedaba algo de público na actividade bancaria da nosa terra, paréceme polo menos cinismo político recalcitrante. Para unha vez que a nosa dereita de sempre, que é dereita pero é a nosa (xa saben aquilo de Flanklin D. Roosenvelt sobre o dictador Taccho Somoza), parecía apostar por algo público, ben puideron seren polo menos máis discretos. Ou volveu o PSOE a inciar outros cen anos de vacacións?
O de que Varela lle chame fatos e, ademais, úteis aos seus contrincantes políticos podía pasar como simple ocorrencia de taberna política, pero que o seu partido se empeñe en estigmatizar o intervencionismo público como Franco tentaba colgar dun pao os comunistas antóxaseme que xa é máis grave. Sobre todo, tratándose dunha tendencia política que se inclina pola intervención cando lle convén. Ou é que se volveron os socialistas galegos un fato de discípulos Milton Friedman?