Saramago

Estaba esperando a que me atendera a miña médica de cabeceira no Centro de Saúde de Bertamiráns e mataba o tempo co iPhone lendo algún periódico. Entrei en El País e recibín a mala noticia. Finou José Saramago, o home amigo e o escritor comunista que se atreveu a pedirlle contas a Deus. Aló vai un dos intelectuais máis íntegros e coherentes da Europa dos nosos tempos. A jangada de pedra levóunolo dende o seu Lanzarote de adopción. Descanse en paz.
Tiven a sorte de tratalo e de estar na súa casa de Lisboa moitas veces. Levoume onda el Pilar del Río, a andaluza que foi compañeira fidel do novelista e ensaísta portugués. Por iso sei ben que Saramago era unha excelente persoa e un cidadán exemplar. Débolles aos dous favores importantes que a Saramago xa non llos poderei pagar ata que me reencontre con el na outra vida. Cando unha persoa morre, o corazón das demais sempre se entristece. Moito máis aínda cando esa persoa é querida e admirada polos que quedamos. Salut, camarade! We sahll overcome!