martes, febrero 09, 2010

Pedante de camisa branca

A Bernard-Henri-Lévy, filósofo que xa leva demasiado tempo de moda en Francia, pillárono nas patacas. Unha xornalista de Le Nouvel Observateur, Aude Lancelin, descubriu que no seu último libro, De la guerre en philosophie, que se vai presentar en París o 10 de febreiro, o controvertido pensador apoia a súa crítica a Kant utilizando citas dun filósofo que nunca existiu, un personaxe que é froito da imaxinación dun profesor agregado de Filosofía guasón.
Na contratapa do libro de Lévy, o editor publica un texto no que se di que De la guerre en philosophie é “un manual para idades oscuras, no que o autor pon as cartas boca arriba e dispón, de paso, as pedras angulares dunha metafísica do porvenir”. Unha afirmación tan rotunda pode rematar sendo chocante. Na páxina 122 do volume, Bernard-Henry-Lévy cita o que el chama unhas investigacións levadas a cabo sobre Immanuel Kant por un tal Jean-Baptiste-Botul que nunca existiu senón que é un personaxe borroso e famoso de novatada. Inventouno Frédéric Pagès, un agregado de Filosofía e articulista do semanario Le Canard Enchaîné, no que cada semana escribe unha sección muy caracterizada e popular: Le journal de Carla B., pola que non é preciso preguntarlle a Sakozy a que Carla se refire.
A Lévy, que lle chaman en Francia “cuistre en chemise blanche” (pedante de camisa blanca), debería abondarlle facer unha pasada por Google para decatarse de que Jean-Baptiste-Botul non é máis ca un personaxe de broma ao que ata se lle fixo aparecer como autor dun tratado titulado Landru, précurseur du féminisme (Landrú, precursor do feminismo). Mon Dieux! diría Jean-Paul-Sartre se erguese a cabeza en Montparnasse.

6 comentarios:

Ramiro Cartelle dijo...

Aínda tremo coa emoción da louvanza que o pedante lle adicou hai un par de semanas a Bieito XVI en EL País de Javi Moreno. Nada, home, se Ana Rosa saíu con bo pé do plaxio e do negro, Henri-Lévy non terá probelmas, o tempo cúrao todo.

arume dos piñeiros dijo...

Ten que recoñecerlle, amigo Perfecto, non obstante, o seu bó gusto polas camisas e polas mulleres, aquela Arielle Dombasle de Pauline à la plage do finado Rohmer.

Luisfoz dijo...

Não há nada pior do que os renegados

Almiral Mouchez dijo...

Pois eu creo que debería ter existido ese tal Jean-Baptiste Botul. E sendo a cousa que, como Don Croques desvela, non existiu, é de agradecer que haxa quen o teña inventado.

Anónimo dijo...

Home sr Foz, supoño que os que renegan do fascismo ou de ideoloxías semellantes, non serán "o pior". Dígame de que renegan e falamos...

Luisfoz dijo...

Falo de gentes como Carlos Luís Rodriguez (ex-PSG), Pedro Arias (ex-PC), Miguel Cancio (ex-PC) e outros parecidos. Normalmente há uma motivação económica.