Ricardo Gurriarán e os seus 68

Hoxe voume a Roma e non volvo ata o sábado que vén. Case seguro que estarei, polo tanto, toda esta semana sen publicar nada neste blog. Este incordio das compañias low-cost de cobrar máis por levar unha maleta que polo propio asento do pasaxeiro, faime volver aos meus anos mozos e viaxar lixeiro de equipaxe, cun macuto parecido ao que me acompañou hai 40 anos percorrrendo toda Europa en auto-stop. Fóra portatil, plo tanto, á espera de que me chegue o Ipad.
Pero, antes de irme, quero falar de algo que me interesou moito. Os dous libros publicados por Ricardo Gurriarán sobre o movemento estudiantil galego do ano 1968, Inmunda escoria e 1968 en Compostela testemuños. A min o primeiro paréceme un libro fundamental, de auténtica referencia. Lonxe do edulcoramento e ás veces alleamento que pode caracterizar algunha vez parte da historiografía galega, Gurriarán conta neste libro a batalla do 68 comprometéndose seriamente co que lle contan as súas diversas fontes informativas, que el debullou con paciencia de palilleira. Aínda que só fose por este volume, que no o é porque Gurriarán xa demostrara antes a súa valía historiadora, o autor de Inmunda escoria gañou sobradamente un posto de honra na bibliografía galega, sobre todo polo esforzo investigador que demostra neste libro.
O outro, 1968 testemuños, ten tamén a súa importancia. É un libro colectivo no que escribimos dazaseis sobreviventes daquela emocionante e esperanzada aventura que foron as revoltas estudiantís do ano 1968. Como obra testemuñal tamén ten o seu aquel.
Á volta de Roma falamos outra vez. Arrivederci!