Así funcionan algúns gobernantes locais. Os de Ames, por exemplo

En Ames (A Coruña), se alguén lle pide ao Concello que coloque unha farola de horripilante feitura diante dunha casa de pedra que a vostede lle custou un riñón rehabilitar, seguramen-
te lla poñen en 48 horas, se a petición se fai cando falta pouco para que teñan lugar unhas eleccións. Se o que se pide é moito máis sinxelo e se trata de salvagardar a seguridade pública, o caso pode ter un percorrido moi diferente.
Tres ou catro días antes da Noiteboa, alguén –o propietario do monte ou o madeirista que lle puido comprar os piñeiros– practicou unha tala nun monte que bordea a estrada que vai de Lapido a Instrumento. Unha das árbores tronzadas deu cun piñeiro que estaba á beira da estrada e partíuno a menos dun metro da súa base. O causante do estropicio foise sen sinalizar o lugar nin informar a ninguén da falcatruada. Milagrosamente, o piñeiro ficou enganchado na ramaxe doutra árbore cercana e non rematou sobre ás liñas de tendido eléctrico e telefónico que discorren polo lugar.
Aproveitando que unha empregada municipal de Medio Ambiente chamada Silvia estaba aquel día no Instrumento dirixindo os imprescindíbeis e atrasados labores de limpeza das beiras do río Sar, os veciños puxérona ao tanto do que ocorría. Ela prometeu chamar inmediatamente ao concelleiro de Servizos para que se ocupase de retirar a árbore caída antes de que puidera deixar a zona sen luz e sen teléfono ou mesmo causar unha desgraza persoal se o piñeiro remataba esnafrándose contra viandantes ou coches que pasasen pola estrada.
Dende mediados de Nadal, tal concelleiro de Ames, Gustavo Nieto, non fixo absolutamente nada e a árbore continou ameazando a seguridade e a integridade física dos que pasaban polo citado lugar. Finalmente, a unha hora ideterminada da noite pasada, o piñeiro tronzou definitivamente derrubándose sobre o cables da luz e do teléfono que deron conta del impedindo que se precipitase sobre a estrada. Un garda municipal di que acodíu ás oito da mañá sinalizar a situación. A verdade é que tal sinalización limitouse ao tendido, de rama a rama, dunha cinta sen máis elementos de visibilidade que o letreiro de Policía Local sobre fondo branco. Nin triángulos de alerta nin cortes de tránsito nin nada que se pareza a unha auténtica aplicación de medidas de seguridade. De feito, aos poucos minutos, a cinta xa fora tronzada por algún coche que se espuxo a pasar por debaixo do piñeiro.
Cando escribo estas liñas son as dúas e media da tarde do sábado 5 de xaneiro, e a situación non variou en absoluto. A única comunicación que se pode estabrecer co Concello, sábados, domingos ou feriados en xeral, é co número de teléfono da Policía Local –un móvil, por certo– onde se limitan a contestar que eles xa deron conta do suceso e que non depende deles restaurar a seguridade do lugar.
Así funcionan algúns gobernantes locais, que só se preocupan de ser puntuais na recadación dos impostos e non dubidan en cobralos dúas veces, se cadra o caso. Gustavo Nieto, concelleiro de Urbanismo, Obras e Servizos Básicos era sabedor do que pasaba e do que podía pasar e non fixo nada por evitar o que puido ser unha desgraza. Supostamente isto chámase atentado contra a seguridade pública e podía constituír un delito, pero ninguén o denunciará probabelmente. Se o que acabo de contar pasa nun concello que está rexido por Carlos Fernández, presidente da Federación Galega de Municipios e Provincias, que pode estar pasando en lugares de menor rimbombancia? Pobre contribuínte, algunha das variadísimas administracións hache xear o corazón, e secar a carteira!, con permiso de Antonio Machado.