Laramiño

Vive vostede nun lugar onde hai que amañar a estrada, colocar unha farola ou levantar un cabanón? Agora é o momento. En marzo hai eleccións e non hai alcalde, conselleiro, ministro ou director xeral que resista o embate. Pídalles calquera cousa que, con tal de inaugurala antes de que vaiamos ás urnas, tolearán por facela.
Un exemplo son as presas coas que están tratando de rematar o tramo da autoestrada AC-522 que vai de Santiago a Brión. Colocan os tabiques mitigadores da contaminación acústica antes de encher de cemento as bases nas que son asentados. Consecuencia mínima, que logo fican como se pasaran por eles un feixe de recebadores de paredes.
O máis significativo, porén, ata agora, son varios paneis indicadores de dirección que colocaron onde a AC-522 pasa enriba do río Sar. Para sinalar a saída número tres, dirección Noia-Santiago, que dá acceso ás localidades de Biduído, As Galanas, Pardiñas e Larañiño, o "filólogo" da CPTOT, da empresa constructora ou do que sexa, no canto de Larañiño, puxo "Laramiño", curioso neoloxismo sen dúbida procedente da mitoloxía romana na que lara ou lala, a lareteira, ten que pasalas putas por culpa de Xúpiter e Mercurio, e do topónimo correspondente ao pai Miño. Digo eu que, en vez de Laramiño, puideron poñerlle Larasar. A fin de contas o río de Rosalía, podre ata as cachas por mor da contaminación, é o que pasa a poucos metros do letreiro.