lunes, marzo 24, 2008

Lourixe

Só sei dela que se fai chamar Lourixe neste mundo algo toleado que é a Ciberlandia. E que é filla de Agustín Díaz. Acabo de ler no seu blog Chantosnachaira o seguinte obituario que lle dedica ao xornalista que finou hai tres días: "O meu pai morreu o venres, no bus que o levaba ao aeroporto de Lavacolla para marchar de vacacións coa muller que amaba. Tiña un sopro no corazón e sabía que cando se fose sería así, sen avisar. Pero non contaba con que fose tan cedo, cando estaba a refacer a súa vida: levaba un ano prexubilado, hai menos dun mes que mercara coche e estaba facendo obras na casa da aldea. Aínda está sen desempaquetar a lavadora nova que lle trouxeron o martes".
Impresiona a sencillez coa que se pode contar ben as cousas. Mesmo as que producen tanta dor coma morte dun ser querido. Antes eu non sabía o que era Lourixe. Agora é unha escritora.

5 comentarios:

Anónimo dijo...

Un texto fermosísimo o que lle dedica ao seu pai, que estaría orgulloso de ter unha filla así.

Anónimo dijo...

Boa razón leva. Fermoso texto e humanísimo sentimento. A semente do pai xa se fixo árbore.

Anónimo dijo...

Boas noites a todos.

Trátase da mesma Lourixe que así asinaba no foro de Arroutadas...?

En calquera caso, vaia para ela todo o meu afecto.

Deus teña na Gloria a seu pai

Almiral Mouchez

Anónimo dijo...

Neste texto si que hai sentimento, humanidade e moito agarimo.

Anónimo dijo...

Unha gran rapaza, todo corazón.