De Panxón a Neda

A morte do pintor e amigo Xosé Luís de Dios deixoume algo tocado. Xa van sendo moitos os bos que se van antes ca nós. Dicíao o outro día e volvo a dicilo agora citando outra vez a Petrarca: a morte sempre nos leva antes os mellores. Levounos hai pouco a Pepiño de Sarria, o escultor Díaz Fuentes, e agora a un dos “artistiñas” de Risco.
Pero a vida ten que seguir. Vida e morte van da man e non pararon nin han parar nunca. Comendo o martes con César Cunqueiro, Alexandro Diéguez e Ánxel Peláez en Panxón falabamos precisamente da ausencia do pai de César, o insuperábel Álvaro Cunqueiro. E comendo hoxe en Neda con Vicente Araguas, Miro Casabella, Ramón Loureiro, Mónica e Ana Eiroa tamén falamos, entre outras cousas, doutro que xa se nos foi tamén hai case dous anos, Ramiro Fonte.
Vicente levounos ver a ría dende o espléndido mirador do Coto de Ancos, un lugar magnífico para extasiarse mirando a parte da ría de Ferrol que sube polo río Belelle. No mundo hai poucos miradores tan escelsos coma este.