O Olimpo de Quintana

Nin dinámica propia nin farrapo de gaitas. Anxo Quintana e a actual dirección do BNG están a equivocarse de punta a punta. A estas horas o candidato fracasado tiña que estar non só recollendo os seus obxectos persoais no despacho da Vicepresidencia da Xunta senón tamén na ”vocería” da organización nacionalista, diga o que diga o oráculo de Antón Losada, que quizais tamén debería ir pensando en dimitir por segunda vez.
A imaxe que están dando de burócratas aferrados aos seus carguiños pode danar irreversíbelmente o futuro dunha organización política que, estando ou non de acordo con todos ou con algúns dos seus postulados, non hai ningunha dúbida de que resulta absolutamente imprescindíbel para un desenvolvemento razoábel do corpo político galego.
Con todos os erros cometidos ultimamente por Touriño, que foron moitos, o candidato socialista tivo a grandeza humana e política de practicar a autocrítica cunha dimisión que honra a súa figura e libera o seu partido. Pola contra, aferrándose Quintana ao que se aferra só pode dar a impresión de que no Bloque non é a realidade o que importa senón a diktak que desa realidade podan dar os popes, sen importarlles moito o que teñan a ben indicar os electores.
Seguirán botándolle a culpa a La Voz de Galicia, publicación á que tanto contribuíron eles a que por fin se convertese nun bo xornal, e, se preciso fose, colgarán dalgún carballo varias ducias de votantes, pero o que parece que non están dispostos a facer, unha vez máis, os dirixentes do BNG é autocrítica. Eles están no Olimpo. Son deuses inalcanzábeis polo desalento. Vaia coña marinera.