Bispos neocons

Será a actual igrexa católica española unha potencial aliada de Zapatero? Dígoo porque, como sigan facendo o que está facendo os bispos, imos ser moitos os que non nos vai quedar máis remedio que votar polo PSOE. Confeso que, ata agora, só votei dúas veces por este partido. En 1982, cando non quedaba máis remedio que apoiar o cambio político, e no 2004 porque había que saír como fose da escalada belicista e neoconservadora na que nos metera Aznar. Seguramente non hai dúas sen tres, e a terceira vez que vote socialista acabará sendo a deste ano por culpa da oleada de nacionalcatolicismo español coa que nos queren invadir os executivos do Vaticano.
Din os bispos que non se debe votar por quen teña negociado algunha vez con Eta, aprobado o matrimonio homosexual, introducido a educación para a cidadanía ou aberto a porta de ampliar a lei do aborto. Como se non fose algún deles quen negociou con Eta durante o goberno de Aznar. E no tocante ao resto, fraco favor lle debe estar facendo a igrexa católica á dereita española civilizada e moderna que xa debería existir indo xustamente á contra do que vai a sociedade europea en xeral e a española en particular dende hai moitos anos. Vivín dous anos en Francia durante o goberno do xeneral Degaulle e frecuentei moitos outros países europeos e americanos posteriormente e sei do que falo. Contrariamente ao que nos pasaba nos derradeiros anos do franquismo, o catolicismo oficial español está deixando de practicar a relixión liberadora e conciliar que inspirou Xesucristo para converterse nunha maquinaria política de extremadereita. Resulta que ata desubren agora os bispos o perigo dos nacionalismos. Polo camiño que van, dentro de pouco, non lles vai gustar nin dicir misa máis que en latín. No caso de que aínda se lembren deste idioma, que non sempre aprenderon ben.
Hai moitos anos que deixei de ser católico. Rematei farto do dogmatismo interesado e adormecedor dos papas, bispos, curas e outros sectarios que non souberon e non quixeron suceder a Xoán XXIII. Se me quedase algo desa miña antiga condición relixiosa, perderíao inmediatamente vendo como se está comportando a xeraquía católica española.
Durante moito tempo seguín respectando a moitos bispos, arcebispos e cardenais. Na miña memoria estarán sempre Tarancón, Araújo Iglesias, Romero, Setién, Casaldáliga, ata o mesmo Quiroga Palacios, e non digamos xa aquel homiño brasileiro, monseñor Hélder Cámara, a quen hai moitos anos tiven o pracer de mostrarlle o paseo da Ferradura e as rúas de Santiago mentres me emocionaba escoitando e observando unha auténtica reencarnación de Cristo. O meu alonxamento da igrexa católica non magoará nunca esa memoria, pero lamento dicir que a maioría dos que hoxe rexen esta organización relixiosa, que cada vez é máis católica e menos cristiana, xa só me parecen vulgares executivos de calquera formación política ultraconservadora. Non digo que non teñan dereito a seren e a faceren o que lles peta, a pensar e a extender as ideas que máis lles gusten, pero deberían ser consecuentes e, se queren replegarse ás trincheiras do neoconservadurismo, ser quen de facelo unicamente cos seus propios medios. Que renuncien a todos os privilexios concordados con gobernos e institucións e que volvan, coma Cristo, a predicar no deserto. Só así podería eu volver a respectalos.
Mentres tanto, limitareime xustamente a facer o contrario do que están dicindo eles agora. Non lles gusta Zapatero. Abóndame con iso para que o político socialista teña o meu voto. Danlles noxo os nacionalistas. Pois idem de lenzo. Amén.