Estaba cantado

Estaba cantado. Ás accións reivindicativas desenvolvidas ultimamente polos ferroláns tiñan que responder as reaccións do que eu chamaba o outro día a intelligentsia reganosista. Abondou con que Enagas tocara o pito de que quere facer un gaseoducto dende Mugardos a Zamora e que algún directivo da planta de Tojeiro tocase a rebato dicindo que as posibilidades de perigo só fermentan na mente dos desocupados para que políticos do novo réxime, políticos do ancien regime fracasados e algún que outro –máis ben poucos– compañeiros de viaxe con pluma en ristre resucitasen da noite para a mañá a vella trécola da estratexia industrial e a inevitabilidade do mal menor.
De toda esta reacción desencadeada a partir do éxito da manifestación do 3 de maio, sen dúbida a parte mellor argumentada foi a que desenvolveu o deputado nacionalista Carlos Aymerich nun artigo publicado no semanario A Nosa Terra que foi rapidamente rebotado a outras publicacións que se moven no ámbito do BNG. Aínda a pesar do indudábel tufo sectario que rezuma o seu artigo en case todos os parágrafos, Aymerich presenta o seu criterio razonado e dialecticamente claro. É a súa opinión, respectábel como todas, e, polo tanto, unha máis a ter en conta.
Habería que plantexarlle, porén, algunhas cuestións. Di, e dío ben, que "o BNG foi a única forza política que formulou alegacións contra a localización da planta regasificadora no interior da ría de Ferrol. Nin o PSOE nin IU formularon alegación ningunha nin utilizaron, como si fixo o nacionalismo galego, a súa representación institucional para se opor, cando o había que facer, á tal localización. Mágoa que Enagas rexeitara ese emprazamento. As razóns, nunca explicadas, haberá que llas preguntar ao xenro do xeneral Gabeiras, na altura conselleiro delegado da empresa gasista".
Deixando aparte o feito de que o conselleiro delegado de Enagas que cita ten nome e apelidos e non sei a que ven referrise a el como xenro do xeneral que se opuxo a que Reganosa se instalase no medio da ría de Ferrol, o deputado do Bloque debería explicar por que a direxenza actual da súa forza política desbotou, da noite para a mañá, as alegacións anteriormente presentadas e pasou a defender case obsesivamente o funcionamento de Reganosa na ubicación que máis lle interesou ao empresario Tojeiro. Non estaría demais tampouco que Aymerich, profesor universitario a fin de todo e home de dialéctica solvente, explicara algo maís que entende por "lexítimas preccupacións polo ambiente e a seguranza" e cales son as "motivacións, políticas e económicas, menos confesábeis". Como di el no artigo, non vaia ser que moitos, sen sabelo, andemos entre "os mesmos que secundaron que o naval marchase para Andalucía amparados nunha farisaica defensa do sector público" e podamos "conseguir agora que a enerxía marche para Asturies so a capa dunha falsa preocupación ambiental". ¿Non será que entre as liñas do seu artigo o que hai é unha falsa preocupación industrial?
Menos respecto intelectual e moral ofrécenme as arremetidas do conselleiro de Industria, o tamén nacionalista Fernando Blanco, cando teimudamente repite o argumento de que Reganosa é unha industria "estratéxica", palabra que xa cansa abondo oíla na boca dun nacionalista de esquerdas que se volveu yuppie por arte de maxia. Home, dicir que "os informes que posuímos non falan de ningún impacto da regasificadora" (entrevista en El Correo Gallego) pode que ata sexa verdade se temos en conta que nunca se fixo a auténtica e legal declaración de impacto ambiental que había que facer para poñer a planta en Mugardos. Engadir, ademais, que afectan máis á ría "as augas que se verten sen depurar por parte dos concellos da zona ou as obras no porto exterior" non é maís ca unha perogrullada e algo do que son corresponsábeis varios concellos gobernados pola súa forza política e a Xunta da que el forma parte. Parece querer dicir que, como a ría de Ferrol xa está abondo chea de merda, un pouco maís que se cague nela que máis dá.
E, como non hai dous sen tres, sumouse hoxe ao carro da intelligentsia reganosista Xosé Luis Barreiro cun artigo en La Voz de Galicia que non ten desperdicio. "La ubicación de Reganosa –di o ex vicepresidente bis da Xunta de Galicia– pudo ser, diez años atrás, todo lo discutible que se quiera. Pero ya no lo es. Su funcionamiento, ahora indispensable, depende de la buena gestión del puerto de Ferrol, y todo lo que sea poner en duda la seriedad de una instalación tan importante o discutir a destiempo lo que no se discutió a tiempo, es llenar de nubarrones el futuro de Ferrol". Parece unha sentencia sacada dun editorial do diario Arriba da época do desarrolismo franquista. Nin a Laureano López Rodó ou a calquera outro dos López opusdeístas daquela época lles sairía tan de corrido o argumentario. Barreiro, sen dúbida, é un gran articulista, pero non sempre está á altura de si mesmo.