A muralla de Navia

Na veciña –e aínda irmá– Asturias tamén prolifera o cáncro urbanístico do ladrillo. Navia, fronteira expansiva da penetración do galego no país da sidra, é unha mostra moi grave. No medio da vila, rúa Mariano Luíña arriba, consérvanse preto de quince metros da muralla medieval mampostada en pedra pizarrosa que constitúe a construcción máis antiga da cidade.
A muralla de Navia xa ten os seus primeiros antecedentes na Carta Fundacional que otorgou o rei Alfonso X O Sabio, o das nosas Cantigas de Santa María, concedéndolle á vila asturiana o privilexio de facer unha feira todos os xoves –algo que aínda se conserva hoxe– e dándolle permiso para erguer un cinto amurallado que iría dende o que hoxe son as rúas das Armas e de San Francisco e que tardou tres séculos en ser construído. Os restos que aínda se conservan na rúa Mariano Luíña proceden de finais do século XVI, de cando se completou a muralla naviega como infraestructura defensiva contra os ataques corsarios e medida de protección contra a subida das augas polo efecto das mareas. Preto do lugar onde fican os restos da antiga muralla atopábase tamén unha porta de grandes dimensións, que foi derrubada a mediados do XIX e que era tal a súa importancia que forma parte do escudo de Navia.
Durante os últimos 24 anos, a vila de Campoamor foi gobernada por un alcalde do PP, Manuel Bedia, que acaba de perder as eleccións por 61 votos fronte ao candidato do PSOE, Rafael García Palacios, que vai gobernar co apoio do único concelleiro que logrou Izquierda Unida-Verdes. Bedia protagonizou unha polémica revisión do Plano Xeral de Urbanismo e avivou rotundas críticas á súa xestión que lle acabaron pasando factura nas últimas eleccións municipais.
Unha destas polémicas actuacións súas foi permitir que se estea constuíndo un edificio de nova planta que apoia parte da súa estrutura sobre o pouco que queda da muralla de Navia e que mesmo “come” un pedazo dela como se fora un monstro que traga un ser vivo. Para que se diga que as burradas urbanísticas son patrimonio de Marbella, de Sanxenxo, de Foz ou de Barreiros. En Asturias tamén cocen “les fabes” con auga podrida.
O caso é tan rechamante que poucos son os visitantes deste lugar histórico de Navia que non fican abraiados polo que poden observar. Algúns pregúntanse se, aparte da irresponsábel actuación do Concellu de Navia, non puido facer algo para parar este desastre o goberno autonómico do Principado de Asturies.

Este post foi comentado no xornal electrónico asturiano Navia Digital, no que tivo ampla repercusión no seu foro.