As contas da Gran Capitana Bugallo

En principio non me cae mal Ánxela Bugallo. Lembro que na Universidade tiña sona de boa organizadora de exposicións, por exemplo, ou de xestora ocasional de calquera cousa. O seu carácter é grácil, distendido, aínda que ás veces se presenta marcado por certo ar de princesa ofendida que seguramente provén desa timidez que a míudo fai que algunhas persoas parezan soberbias e diferentes a como son de verdade. A Bugallo –por fin é curmá do alcalde de Santiago ou non?– vai sempre vestidiña à la page, algunha vez semella recén saída do obradoiro de Agatha Ruíz de la Prada, e vela sempre dá a impresión de que está empeñada en pasar pola Victoria Armesto –sin libros publicados– da esquerda nacionalista.
Disque é odiada por Paco Rodríguez e que o amo da UPG ata quere chimpala da poltrona de Cultura, pero a ela non parece importarlle moito o que pense da súa persoa o político máis correoso da esquerda galega. Ánxela Bugallo aínda non saíu nunca no Hola, pero dame o corpo que algunha vez ha aparecer como aparecen as coristas, as princesas e os toreiros. Vocación de famosa se cadra non ten moita, pero case todo o que fai acaba merecendo o fulgor mediático. E iso que aínda non se meteu ninguén coa súa vida privada, que a fin de contas é a vida privada dunha Vip.
O caso é que esta conselleira de Anxo Quintana vai camiño de representar no bipartito o papel que lle tocou a Pérez Varela no goberno de Manuel Fraga. E xa me doe dicilo. Coa Bugallo non me casaría nunca, pero con Pérez Varela non me atrevería nin a botar unha partida de mus polo medo a que me birlase a carteira (facendo trampas coas cartas, quero dicir, non roubándome o hardware, que don Susiño non é de Fazai).
As contas da xa famosa e sempre increíbel viaxe cultural á Feira do Libro da Habana van rematar coa carreira política da Bugallo. E, senón, o tempo. Nalgún dos países con máis tradición democrática ca nosa, xa tería dimitido sen dúbida. En Italia quizais aparecería o seu nome escrito nalgunha folla relacionada coa Tangentopolis e en Francia ata Sarkozy a chamaría a capítulo.
Do que faltaba por saber, La Voz de Galicia descúbrenos hoxe que a conselleira de Cultura pasou polo cordón do seu corpiño a normativa autonómica en materia de contratación pública e incorreu en defectos de forma nos gastos contraídos para que Galicia participase como convidada na última edición da Feira do Libro da Habana. Omitíu o procedemento e as formas da Lei de Contratos e obviou o preceptivo trámite de fiscalización previa que correspondía a estes gastos. Todo un comportamento exemprar o da conselleira de Cultura, que mintíu, ademais, no Parlamento cando dixo que a viaxe custara 1,28 millóns de euros. A Intervención da Xunta documenta xa unha cifra global de 1.494.916 euros, 208.000 máis dos que dixo a conselleira, e hai que engadir aínda outros gastos que corresponderon ao desprazamento da Real Filharmonía (200.000 euros), a publicacións (97.300) e aluguer de instalacións (27.973). Ou sexa, que no canto do 1,28 millóns de euros que dixo a titular de Cultura no Parlamento que custara a operación habaneira, as arcas públicas pagaron por ela 1,82 millóna. Non serán as contas da Grande Capitana Bugallo, pero parecer paréceno.