O ourela negra de Feijóo

Se a esperanza branca da gobernanza de Feijóo pode estar no novo conselleiro de Cultura, a ourela negra (lémbranse daquela canción?) vai ser delimitada polo enxenñeiro de camiños Agustín Hernández, titular da Consellería de Medio Ambiente, Territorio e Infraestrutura, ex do goberno de Fraga, ex das empresas Sercoysa e Grupo Puentes e personaxe que accede ao goberno baixo a sospeita lanzada pola oposición de ter incorrido en incompatibilidades.
O que non se lle pode negar a Hernández é valor. Chegando ao goberno como chega, baixo a sospeita de ser o gurú dos intereses dos empresarios de obras públicas que actúan en Galicia, hai que ter os congojos no seu sitio para asumir dende a mesma cadeira o goberno de tantas e tan importantes competencias como a ordenación territorial, a vivenda, as infraestruras e, de paso, o medio ambiente. Habería que saber que uso fai agora Xosé Luís Baltar das metáforas que tanto lle gustan acerca do raposo gardián do galiñeiro ou do rato que fai de segurata do queixo.
A decisión tomada por Feijóo de centralizar nun único departamento tamañas competecias, a cargo dun enxeñeiro que sen dúbida sabe máis de resistencia de materiais e cotas de inclinación do terreo que de bioloxía e de ecoloxía, seguramente só atopa explicación na necesidade que tivo o líder do PPdeG de compracer o grande empresariado galego que tanto lle axudou a cambiar o Audi por un Citröen. Co paso do tempo veremos se o sucesor de Touriño é ou non refén dos xenerais que comandan as brigadas de bulgdóceres, pero de entrada canta moito que lle encomenden a salvación das augas, da fauna e da paisaxe galegas a quen vai ter moito interés en que se extendan o cemento e o alcatrán. Aínda non dixeron nada os ecoloxistas, pero seguramente tardan pouco en abrir a boca.
No relativo ao resto do goberno, sigo pensando que está composto por “peeneenes”, pero tamén era desta condición o primeiro goberno de Adolfo Suárez e contribuiu enormemente a implantar a democracia en España. Eso si, os de Feijóo son “peeneenes” con moitas matrículas de honra. Por exemplo, Marta Fernández Currás, conselleira de Facenda, agora sen Economía. Coma Manuel Fraga, é número un de cantas oposisicións se presentou, que son varias. A última que gañou foi contra Margarita Rodríguez Rama, apoiada por Xosé Antonio Orza para ocupar a Consellería. Ten sona de independente e ata debe selo porque foi directora xeral no bipartito perdedor das eleccións e tivo que dimitir, segundo algunha versión antes de que lle chegase o cesamento que lle tiñan preparado.
Hai algún conselleiro que fixo figurar no seu currículo o feito de representar en España a marca da roupa que viste o presidente de Estados Unidos, Barack Obama, e, na súa maioría, son xente que milita no PP e se formou política e administrativamente nos gobernos de Fraga e José María Aznar. Segundo escribiu Domingos Sampedro, cronista político de La Voz de Galicia, tamén hai un conselleiro que "mostra abertamente a súa condición homosexual", precisamente o de Educación. Anda que non ía armala a dereita española se a Zapatero ou a Touriño se lles ocorrise un nomeamento tan avanzado. Serán os mellores que atopou Alberto Núñez Feijóo, pero agora han ter que pasar a reválida todos.