Welcome, sir Feijóo

Lin de cabo a rabo o discurso de investidura de Alberto Núñez Feijóo e fiquei como se acabase de saír dun dos seus mitins da campaña electoral. Dun total de 13.590 palabras, 45 follas, 85.971 caracteres con espazo, 503 párrafos e 1.930 liñas, máis dunha cuarta parte está adicada a comernos aínda máis a moral lembrando o mal que anda todo na nosa terra. Faino, iso si, coa desculpa de serlle fiel a aquelas palabras que ponunciou Vaclav Havel cando se dirixíu, como presidete de Chequia, á súa nación: “Supoño que non me propuexeron para este cargo para que vos minta”.
Se mentíu ou non Feijóo hase saber co tempo. A min o que quizais me sorprende e ver como se pode “describir” o mal estado da sociedade galega esquecéndose, como se esquece Feijóo, de que só pasaron catro anos dende que saíron do poder os que que ocuparon a Xunta durante tres décadas e un ano. Entre eles estaba o que agora vai ser presidente de Galicia. A sanidade, o ensino, as obras públicas… todo está patas para riba. Será só por culpa do pobre bipartito?
De calquera maneira, tranquilos todos. Chegou o PP renovado de Feijóo e onde había, segundo el, enfrontamento e imposición lingüísticos agora vaise instaurar a “amabilidade”. Xa verán, erguerémonos todos pola mañá e sairemos á rúa saundando o resto dos transeuntes con estas palabras: “Buenos días, simpático congénere, como le va?”, “Bos días, aprezado concidadán, que tal pola casa?”, “Good morning, dear brother, as will you?”. Porque esa é outra. Non imos ser só bilingües. Trilingües (en inglés, of course) é o que imos ser.
Está ben. Tampouco hai que darlles moita importancia aos discursos de investidura que xa se sabe como van rematar. Están para o que están. Que é para pouco máis que para saír na tele pública. O de Feijóo foi o que compría agardar. Tecnócrata e comedido. De circunstancias. Como se ao seu autor o pillase de sorpresa ter que ponuncialo, aínda que dixese que o 14 de abril (Día da República, repare o lector) é o día máis importante da súa vida.