“Se a perspectiva de sentirvos conmovidos por unha gaita vos desperta un sorriso, preparade as dúas orellas. A vosa sensibilidade dos instrumentos de música vai cambiar. Preséntovos a Carlos Núñez. Vai transformar o voso sistema de valores. Apostaría varios billetes de mil. Porque a interpretación do galego estremecería mesmo a un político”. Con estas palabras presenta Bruno Pfeiffer, no seu blog Ça va jazzer do xornal parisino Liberation, a Carlos Núñez que mañá, 23 de marzo, comenza unha xira na sala Bataclan de París que o vai levar pola Cité des Congrès de Nantes (24 de marzo), Les Arcs de Queven-Quimper (25), L’Escale de St-Cyr-Tours (26), e Le Quartz de Brest (27 de marzo).O gran músico galego explícalles aos franceses a xénese do seu último disco, Alborada do Brasil do seguinte xeito: “Eu son dun país aque sofre o mesmo problema ca Brasil: unha imaxe nacional. Explícome. O mundo percibe España como o país dos touros, do flamenco e agora do fútbol. O Brasil como o país dos sambas, do fútbol e do Carnaval. As ideas preconcenbidas funcionan en todos os sitios. Agora ben, estes dous países non son iso soamente. O Brasil que non se coñece, o Brasil céltico, está conectado coa España descoñecida, a da miña gaita. Eu lembro os termos da Carta do Descubremento do Brasil ao rei de Portugal no ano 1500: 'E nós fixemos descender do barco o noso sineiro coa gaita. E comenzamos a bailar cos indios'. Os navegantes portugueses non sabían como dirixirse aos indios. Xa que logo, comunicáronse con eles mediante a música. Este é o tema da peza Assum Preto, un himno a este Brasil mal coñecido”.
Carlos Núñez é moi coñecido en Francia, sobre todo na Bretaña, onde ten unha casa en Douarnenez e onde pasa algunha tempada todos os anos. Eu mesmo puiden comprobar o afecto que lle teñen por aquelas terras, en Comfort-Meilars, por exemplo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario