Prensa del Movimiento

Resulta curioso observar os poucos puntos da realidade nos que cinciden unanime-
mente as tres forzas parlamen-
tarias de Galicia. Un deles case sempre é o de reforzar o estatus social da clase política, salarios incluídos, e outro radica na singular maneira que teñen PP, PSdeG-PSOE e BNG de consideraren o papel dos medios de comunicación. E importa pouco o que algunha delas, particularmente a forza nacionalista, pensase e defendese sobre este asunto durante o longo tempo que se demorou na oposición.
Atopo exemplo do que digo na ratificación que fixeron PSOE e BNG da proposta do presidente da Deputación de Ourense, Xosé Luís Baltar, que é do PP, para que a institución pública provincial dedique 1,5 millóns de euros a comprar accións do xornal local La Región. Os do BNG sosteñen que hai que apoiar “unha empresa ourensá que ten problemas económicos e que con esta medida se garantiza a súa viabilidade e se salvagardan os postos de traballo”, argumento que non deixa de ser francamente preocupante se se ten en conta que, por exemplo, no campo da construcción, é máis que probábel que os problemas económicos afecten gravemente a outras empresas, igualmente ourensás e con cadro de persoal. Tamén propoñerán os nacionalistas entraren publicamente nos seus capitais para salvalas?
Lembro perfectamente que cando a Xunta de Manuel Fraga decidíu socorrer os apretos económicos polos que atravesaba a estación de montaña de Manzaneda, outra empresa relacionada con La Región, socialistas e nacionalistas, que entón estaban na oposición, ergueron o berro da protesta. Unha cousa é predicar e outra é dar trigo. E non digamos facer o pan con ese trigo. Finalmente, na política de goberno, os panadeiros compórtanse case sempre da mesma maneira e a case todos lles saen iguais as bolas e, sobre todo, as empanadas.
Non quero dicir con isto, a ver se me entenden, que haxa que desasistir a empresa editora do xornal ourensán e, sobre todo, os seus traballadores, pero preocúpame a deriva intervencionista que case sempre mostra o noso goberno cando se trata de medios de comunicación. Queren resucitar a idea que materializou o franquismo na desaparecida Cadena del Movimiento investindo en medios de comunicación que se poñan a tiro?
Simplemente como lector dos xornais que se editan en Galicia, teño a impresión de que todos coxean do mesmo pé, ou sexa, dunha enfermiza complacencia cos poderes públicos, e non digamos cos fácticos, empresariais, etc., que nalgún caso roza o puro e duro servilismo mediático. Se cambia o goberno da Xunta, automaticamente cambian canda el as orientacións dos once diarios de Galicia. Isto é case matemático, como dicía o muiñeiro de Salmeán cando cambiaba o vento. E non paremos xa a mirar o que pasa nos medios propiamente públicos, a radio e a televisión, auténticos altofalantes da propaganda oficial dos gobernantes de quenda.
Que vai significar, neste contexto, a entrada de capital público no xornal de Ourense? Pois o que significan sempre estas penetracións. Que os políticos terán un espello máis no que mirarse cando se atopan ben peiteados. Dicíase en Colombia que o primeiro que facía un narcotraficante era comprar un Mercedes, logo unha amante e, a continuación, un político. Por estes lares os políticos o que fan é comprar xornais. Non aprederon nada de Jordi Pujol, que dicía que el non precisaba comprar periódicos porque, por menos prezo, compraba xornalistas. Pobres contrtibuíntes!