Fenosa non é fe nosa

Vivo a escasos dez quilómetros do Pórtico da Groria, a dous do centro de Bertamiráns –non vén sendo a Majadahonda de Santiago?– e bastante máis preto de Washington que de Bagdad, para o meu conforto. Porén, cada dous por tres, Fenosa déixame sen corrente eléctrica e apaga o meu ordenador xusto no momento no que estou a piques de rematar un novo capítulo de El ingenioso hidalgo Don Quijote de la Mancha, cuxa autoría unha pluma analfabeta xa me atribuíu unha vez por escrito.
A última (o de Fenosa, non o do Quijote), onte mesmo pola tarde. Minutos despois das dazaoito horas, marchou a luz e non volveu ata ben pasadas tres horas. Tiven que parar de traballar, perdín o telexornal das nove –non sei ben o que gañei!– e non logrei en ningún momento que as persoas que atenden o 901404040, número da Oficina de Atención Telefónica 24 Horas da citada compañía, me dixeran se ía poder fritir o par de ovos con patacas e chourizo da Pontenova cos que tiña pensado facer a cea. Iso si, case todas as veces que chamei fixéronme perder o tempo dicíndolles o número de identificación da subministración que me fixeron buscar nunha factura.
Non vale que lles conte vostede que está sen luz en tal sitio. Antes de nada, tén que indicarlles a tal numeración identificatoria, ou tamén será indentitaria? –agora todo vai mediante contrasinal, como na guerra de Gila ía por santo e sinal– para que logo lle escoiten o que quere contarlles, que é que está a velas vir e, se é de noite, a escuras. Iso si, son moi atentos. Cando xa souberon o que lle pasa, respóndelle que eles xa o sabían tamén. "Temos unha avaría e estamos traballando para resolvela", é toda a información que vostede é capaz de arrincarlles por moitas que sexan as veces que faga uso do ditoso número de teléfono que, se fora de pago, vaia negocio para a operadora.
Pero non podían informarme acerca de se van tardar unha, dúas, tres, catro ou máis horas?, remata implorando o cliente. Así podería avisar ao meu xornal para dicirlles que vou retrasar a trasmisión da crónica. Ou encargar a Telepizza algo de manduca, se non vou poder fritir os ovos.
Nin pa diola! Volven a repetirlle que non saben dicirlle a que hora vai volver a luz. E o máis chocante é que a un quilómetro da súa casa vostede está vendo que xa volveu hai un bo pedazo o fluído eléctrico. E, como non, vostede remata cabreándose e berrándolle a un empregado que seguramente non tén nada de culpa: "Mire, amigo, dígalle a Honorato López Isla, o seu gran xefe, que se deixe de grandes ideas satelitais e que se esmere en mellorar o servizo da compañía eléctrica que preside. Non vaia ser que o satélite galego ese que quere montar acabe caendo nunha alvariza de Folgoso do Caurel como lles cae decote o subministro da luz aos seus clientes". Fenosa non é fe nosa.