Quen quere traer kale borroka a Santiago?

A noite dos fogos do Apóstolo ceei cun nutrido grupo de amigos no novo restaurante que abríu Agustín, o do 42, na rúa do Medio. Excelente lugar, por certo, e magnífico mirador sobre unha das partes máis fermosas da cidade.
Cando me dirixín a este restaurante pasaba das dez da noite e estaban os rapaces da AMI e doutras tendencias independentistas na praziña que está á beira do comenzo da rúa de San Pedro. Escoitaban o rock duro que interpretaba un grupiño de músicos subidos á plataforma dunha furgoneta, e non había no sitio máis síntomas de incivilidade que os ouriños vertidos nun dos accesos á rúa do Home, que me obrigaron a apretar o nariz coa man para non resultar asfixiado polo amoníaco que emanaban as pedras.
Pasámolo ben, vimos como quen di as costas dos fogos apostólicos e, cando voltabamos de cear, camiño das Praterías, para continuar a noite máis celebrada de Compostela, os independentistas despareceran da praciña. Alguén nos informou de que a Policía Nacional acababa de mallar neles a paus. A un amigo alguén lle contou que lle escoitou a un uniformado contar a fazaña con estas palabras: "Démoslles no lombo todo o que quixemos. Deixámolos quentes para unha temporada".
Logo empezaron a chegarme informacións de que, unha vez maís e arredor das festas do Apóstolo e da celebración do Día da Patria, as forzas de seguridade do Estado mostráronse excesivamente contundentes no manexo da porra e da punta da bota. A fotografía que reproduzo aquí, tomada dunha web próxima aos afectados, resulta abondo elocuente. Líbreme Deus de comulgar coas rodas de muíño coas que pretenden moer o millo galego a maior parte destes independentistas, pero non podo menos que poñerme á mesma distancia dos que moeron os seus corpos mozos coas porras e coas punteiras das botas. Por este camiño o que se fai é sementar kale borroka.