Dispendioso Touriño

Se non fosen tan caras, debería haber eleccións cada mes. Ou cada quince días. Serviría para que nos enterásemos de algunhas cousa que, sen habelas, seguramente nunca as saberiamos. Por exemplo, o que hoxe publica o xonral madrileño ABC sobre os dispendios do presidente Touriño.
Di o que antes se chamaba “rotativo de la calle Serrano” que Touriño gastou catro millóns de euros en reformar tres salas de xuntas da Xunta (a redundancia procede do periódico). Despois da reforma do seu despacho presidencial e da adquisición dun carísimo coche de luxo blindado, o presidente scialista volveu a mostrar a súa empecinada obsesión polo luxo, en tempo de crise económica, acometendo reformas na sala onde se reúne todos os xoves Touriño cos conselleiros, na peza contigua destinada ás reunións dos secretarios xerais e na sala de prensa. Por exemplo, a mesa dos consellos custou 26.284 euros, segundo publica ABC. A dos secretarios xerais, 7.735 euros (para que se vexa que aínda hai categorías). O presidente e os conselleiros séntanse agora en sillas de pel e “diseño clásico contemporáneo” que custa cada unha 2.269 euros (case catro veces o salario mínimo interprofesional, apunta o xornal dereitista). Dazanove sillas, en total 43.111 euros. Aos secretarios xerais, pobriños, tócalles sentarse en sillas que non levan coiro e que só custan 1.960 euros cada unha. Como son 18 sillas, a conta sube a 35.280 euros.
Nunha sala aledaña onde, as sillas baixan aínda máis de prezo, 890 euros, cinco sillas en total para tradutores e policías (tampoucos están mal sentados, polo que se ve). Por certo, que traducirán nesta sala? Como lles toque traducir o galego de Touriño…
Aos vixiantes de seguridade que traballan neste espazo de San Caetano tamén lles compraron sillas. Seis, a 465 euros cada unha, 2.790 euros. Seguramente teñen salarios baixos, pero o cú pousano en sillas que tampoouco están mal. E pensaba eu que fixera un despilfarro comprándome en Ikea unha silla por 295 euros!
Se a isto lle xuntamos, as gangas do Parlamento de Galicia deixándolles levar para as súas casas aos deputados disoltos os seus oreanadores portábeis ao módico prezo de 100 euros, a conclusión que eu tiro é doada: se volvo a nacer dedícome á política e, así, non hai crise que me afecte.