De piratas e mentirosos

Moito vai ter que traballar o sueco Christian Engström (na fotografía con Rick Falkvinge, un dos líderes do Partido Pirata), cando se faga cargo da súa responsa-
bilidade de deputado no Parlamento Europeo, se quere cumprir a meta marcada pola súa formación política de “cambiar a lexislación global para facilitar o desenvolvemento da sociedade informática, que está caracterizada pola diversidade e a liberdade” (premer aquí para ler a súa Declaración de Principios en español).
As tres principais crenzas do Partido Pirata son a necesidade de protexer os dereitos dos cidadáns, a vontade de liberar a nosa cultura e o entendemento de que as patentes e os monopolios privados están danando a sociedade. “Os monopolios privados, segundo se le nesa Declaración, son un dos nosos piores inimigos. Levan os cidadáns directamente ao aumento dos prezos e a un enorme custo escondido. As patentes son monopolios de ideas oficialmente concedidos… A meta de calquera monopolista non é axustar os prezos e os termos que o mercado vaia adoptar, senón usar os seus dereitos deshonestamente como unha panca para subir os prezos e impor condicións ao seu favor no canto do uso e autorización”.
Só neste campo, Christian Engström ha ter que sudar a camisa se quere que lle abran un oco baixo o sol de Estrasburgo. E non digamos xa no da “diversidade e liberdade” que caracteriza –ou debería caracterizar– a sociedade informática. Neste terreo son cada vez máis graves as ameazas que aboian. O caso de China, tratando de limitar a expansión do uso de internet, é o máis grave, pero tamén no mundo libre comenzan a abondar as actitudes intervencionistas de diferentes gobernos. Por exemplo, o de Francia, país onde acaba de darse un caso sintomático.
Segundo publica o xornal Sudouest, Dominique Broeueilh (na fotografía de abaixo), unha simple ama de casa domiciliada en Saint-Paul-lès-Dax, terá que comparecer o próximo día 11 na Comisaría de Dax (sur de Francia) para responder á investigación aberta por un tribunal de distrito de París promovida por Nadine Morano, actualmente ministra de Familia do goberno de Sarkozy.
Morano, antes de acceder ao cargo que desempeña agora e sendo xa deputada da UMP polo departamento de Meurthe-et-Moselle, protagonizou unha sonada intervención nun acto público da daquela candidata socialista Ségolène Royal. O seu comportamento foi recollido nun video que acadou ampla difusión no sitio de internet Dailymotion. A Dominique Broeuilh non lle debeu gustar o que fixo e dixo Nadine Morano porque colgou nese sitio a seguinte frase: “Hou la menteuse” (Hu, a mentirosa!).
O caso é que esta boa ama de casa está sendo investigada xudicial e policialmente. Como é lóxico non sae do seu asombro. “Para min –di ela– ‘Hou la menteuse’ era sobre todo unha canción de Dorothée. Quería facer unha ironía”. Claro quea ironía agora faille lembrar “unha certa España” de hai anos: “Eu fun alí nos tempos de Franco –declarou a Sudouest– e lémbrome que me dicían que non había que falar, que non se tiña o dereito de dicir nada… Cando os meus nenos se tratan de mentirosos, non me enfado con eles. Iso non é insultante. Pero cando vexo que un profesor de Filosofía, por dicir ‘Je te vois Sarko’, foi condenado a 100 euros de multa, xa me preocupo”.