En qué idioma he de hablarte, Puerto Rico?

Consulta voluntaria e anónima. O de voluntaria enténdese ben. Só faltaría que Feijóo empregase a Policía Autonómica para ir, casa por casa, obrigando ás familias dos 330.000 alumnos galegos a pronunciárense sobre a utilización das linguas no ensino non universitario. O de anónima e sen garantías expresas máis cas de seren remitidos os cuestionarios aos directores dos centros escolares, xa resulta máis preocupante. Váiselle dar carácter vinculante ao resultado desta enquisa?
Ese conselleiro tan espelido que parece o de Educación, do que me contan que algunha vez se mofou dun alumno seu por empregar o galego nun exame, finalmente está a saír coa súa, contando coa aquiescencia dun Anxo Lorenzo que parece que foi voluntario á guerra de Cuba pensando que se alistaba na batalla das Termópilas. Segundo eles, “os obxectivos son superar a conflitividade e solventar os problemas de legalidade suscitados polo anterior decreto e que mesmo foron sinalados polo Consello Consultivo de Galicia” (repárese en que xa lle chaman “anterior decreto”, aínda que estea vixente de pleno dereito o que tanto interese teñen en derrogar).
Se cadra é que aínda non se percataron de que poden estar iniciando unha nova arcadia feliz na que, despois desta “científica” e "legalista" consulta, quizais nos pregunten aos condutores se queremos levar o carro pola dereita, pola esquerda ou polo medio da estrada; aos cidadáns en xeral se nos interesa seguir pagando impostos, se o noso propósito é que nos convide a xantar o veciño ata que nos toque a lotería, ou se nos apetece construír un chalet enriba das dunas de Corrubedo. Esta nova dereita galega camiña a pasos axigantados cara á doenza infantil do anarquismo, aínda que os seus dirixentes pensen que son discípulos de Milton Friedman. Xa postos, podían repartiren coa enquisa un exemplar de Camino ou unha edición facsimilar do Catecismo do Padre Astete. E engadir tamén a pregunta de se nos gustaría sermos andaluces. Cando nos dean a escoller, eu quero ser toscano e vivir nunha torre de San Gimignano, e que lles vaian dando pola Toxa aos de Sanxenxo. A carón dun Brunello de Montalcino e tendo no plato unha bistecca fiorentina, alí seguirei lendo a Nicolás Guillén: "En qué idioma he de hablarte, Puerto Rico, si en yes, sin sí, si en bien, si en well, si en mal, si en bad, si en very bad?". De cando en cando, irei a Arezzo, a Monterchi e a Sansepolcro para ver a Piero della Françesca e rezarlle algo á Vera Croce e á Mandonna del Parto.