Cecilia Sarkosy é outra vez a neta de Albéniz

Aló polo anos 1965 e 1966 tocoume vivir no este de Francia. En Séremange, no país das tres fronteiras que forma a división administrativa de Thionville, departamento de Mezt. Daquela era aínda moi mozo, pero xa tiña o agora inveterado costume de ler varios xornais cada día. Foi cando collín a teima de non rematar a xornada sen botarlle unha ollada a Le Monde, algo que seguirei facendo mentres que viva. Os xornais locais alí eran –e seguen sendo– L’Est Républicain e Le Républicain Lorrain.
Dende que hai internet aínda os miro agora de cando en cando. Este domingo pasado o L’Est Républicain publicou unha entrevista exclusiva con Cécilia Sarkosy, que agora volve ser Cecilia Ciganer-Albéniz, a muller que acaba de divorciarse do presidente francés Nicolas Sarkosy. Trátase dunha longa confesión da polémica ex primeira dama francesa que non vin aínda publicada en ningún xornal español e si con gran desplegue de maquetación no lisboeta Diario de Noticias,támen do domingo.
Aínda que esta muller de orixe español aborda as cuestións que lle plantexa o entrevistador, Yves Derai, con extraordinario pudor e ata se podería dicir que con exquisita discreción, as declaracións de Cecilia Ciganer-Albéniz resultan sen dúbida de indiscutíbel interese humán. “No 2005, encontrei a alguén, enamoreime e marcheime quizais precipitadamente, visto o contexto aínda mediático no que vivía daquela –comenza dicindo nesta entrevista–. Quixen tratar de comportame correctamemte e de regresar por ver de reconstruír algo, por tentar volver aos principios aos que estaba acostumada e cos que fun educada. Esta é a razón pola que todo pasou rapidamente sen que eu puidera xestionar as circunstancias”.
Á hora de autodefinirse por riba dunha vida pública que di que non corresponde ao que ela é na profundidade de si mesma, manifesta que é alguén “que ama a sombra, a serenidade, a tranquilidade. Eu tiña un marido que era un home público, sempre o souben, e acompañeino durante vinte anos. Este combate levou a un sitio, algún sitio no que eu atopo que el é formidábel, porque é un home de Estado, un home que é capaz de facer moito por Francia e polos franceses. Pero penso que este non era o meu lugar. Xa non é máis a miña praza. E, como din decote os xornalistas e os cronistas, elixíuse un home e non unha parella”.
Cecilia agora ex Sarkosy –que, por certo, é parente do alcalde de Madrid, Alberto Ruiz-Gallardón– conta o que lle pasa co que parece ser a mellor sinceridade persoal: “Un día, un non ten máis o seu sitio na parella. A parella non é unha cousa esencial da vida, isto non funciona, non marcha. As razóns son inexplicábeis. Pásalle a moita xente. E isto é o que nos pasou a nós. Como nós temos un certo número de principios, tratamos de reconstruír, de reedificar, de poñer a familia diante de todo, esa familia recomposta da que todos os franceses falaron, de facer que fose prioritaria, pero non nos foi posíbel. Ensaiámolo todo, eu probeino todo, pero simplemente non era posíbel”.
Foi durante a última reunión dos países do G8, que tivo lugar en Alemania en xuño pasado, cando a ex muller de Sarkosy decidíu tirar a toalla. “Durante o G8 –conta na entrevista concedida a L’Eest Républicain– preferín irme porque o meu sitio non estaba alí. Se non fun votar foi porque non me atopaba ben, non era para min o momento de mostrarme… Unha das perversións da miña posición é a da obrigación de explicarme sobre o feito de que preciso vivir tranquilamente, oculta”. Isto último parece preocupala seriamente porque máis adiante volve a dicir que “se, ademais, a miña vida privada é explicada, disecada, con cousas aberrantes que eu lin, o seguro é que eu sufro, todo o mundo sufriría. Os que din o contrario non din a verdade: non hai concha abondo sólida para protexerse disto”.
Esta muller, que agora di que vai tratar de vivir discretamente e na sombra, como a ela lle gusta, seguirá dando que falar sen dúbida. Mentres remato de escribir estas liñas entérome de que a edición francesa da revista Elle, a orixinal e xenuína, adiantou a saída aos quioscos para publicar tamén unha entrevista coa ex primeira dama de Francia.